Ni Hao!!

Inmiddels zijn we al weer een tijdje terug in Nederland, maar jullie hadden nog iets tegoed, namelijk een blog over… Taiwan! We hebben onze reis namelijk afgesloten met een paar weken in dit land van bergen en ruige kusten, tempels en musea, superaardige mensen en onaardige (want onleesbare) letters en van Westers gemak in een Oosterse vorm! We waren nieuwsgierig geworden naar dit land door een artikel in ANWB-blad Op Pad een paar jaar terug. Dat artikel ging over de bergwandelmogelijkheden en later hoorden we ook dat je er goed kan fietsen. Tel daarbij op dat er veel bijzondere vogels zitten en het één van de beste plaatsen is om wat van de oude Chinese cultuur te zien (omdat de Culturele Revolutie er niet heeft huisgehouden, zoals in China zelf) en je begrijpt dat we er heen moesten. En Taiwan heeft ons zeker niet teleurgesteld.

Ons verblijf begon in Taipei, de hoofdstad in het noorden van het land. Taipei is een leuke stad, waar veel te zien en doen is. Het openbaar vervoer is goed geregeld en rijdt heel regelmatig, wat het makkelijk maakt om rond te reizen. En overal zijn wandel- en fietspaden, want de Taiwanezen houden ervan om er in hun vrije tijd op uit te gaan. Ideaal voor ons dus! De leukste dingen die we in Taipei hebben gezien: het nationale paleismuseum met prachtige oude Chinese kunst, de Longshan tempel waar net de ochtendceremonies bezig waren, het Chiang Kai Shek memorial, kleine eettentjes met lekker eten en onbegrijpelijke menu’s, een theedorpje in de heuvels aan de rand van de stad en zowaar een Belgisch biercafé!

Flickr Album Gallery Powered By: Weblizar

Omdat we de bergen in wilden, het winter was en we van de laatste weken wat meer een relaxvakantie dan een backpackreis wilden maken, hebben we, nadat we Taipei gezien hadden, een auto gehuurd en daarmee het land rondgereden. De eerste stop was de Taroko Gorge aan de oostkust. Dit is een smalle, maar diepe kloof die bergopwaarts het binnenland inloopt, met spectaculaire vergezichten en mooie wandelpaden. De Taiwanezen zijn nogal gericht op veiligheid, wat fijn is om te weten als je een hangbrug over een diep ravijn op je pad vindt. Af en toe ging het alleen wel een beetje ver. Bij Taroko kreeg iedereen helmen uitgedeeld, overal staan bordjes die je waarschuwen wat er misschien zou kunnen gebeuren als je niet oplet (als je je handen niet met een handdoekje afdroogt in het toilet, zou er bijvoorbeeld wel eens water op de vloer kunnen vallen!) en bij een geweldige natuurlijke hotspring waar ze een pad, trap en brug naartoe hadden aangelegd, stonden bordjes dat je er eigenlijk maar beter niet in kon gaan zitten in verband met vallende stenen! Toegegeven, in 2009 zijn er daar 3 toeristen omgekomen door zo’n steen, en het was net weer open…en toch was het heerlijk ontspannend…

Na Taroko zijn we met wat korte stops doorgereden naar de zuidpunt van het land, Kenting. Een mooi gebied waar we gefietst hebben. Aan de kust zijn heel aparte rotsformaties te vinden, erg mooi!

Flickr Album Gallery Powered By: Weblizar

Nadat we een kort bezoek hadden gebracht aan de zuidpunt van het eiland,  was de volgende stop de stad Tainan, aan de zuidwestkust. Deze stad staat bekend om z’n vele mooie en oude tempels. We hebben er onze ogen uitgekeken! In Nederland denken we bij de VOC altijd meteen aan Indië, maar de Nederlanders hebben toch op heel wat meer plekken gezeten in Azië. Tainan, de oudste stad van Taiwan, begon bijvoorbeeld als Fort Zeelandia en is gesticht door Nederlanders in 1622! Veel is er niet over van het oorspronkelijke fort, aangezien er in de eeuwen daarna door latere heersers, met name de Chinezen en Japanners, veel aan verbouwd is. Toch is het erg leuk om dit soort plekken te bezoeken en wat over deze, voor ons onbekende, historie te leren.

Na al die cultuur zijn we weer de natuur in gedoken. Iets verder landinwaarts was een vallei, Maolin, waar een bijzonder natuurverschijnsel te zien was. In een klein zijdal overwinteren namelijk elk jaar tienduizenden vlinders. Het dal op zich was al prachtig en de door Aboriginals gerunde lodge waar we logeerden was ook super, maar het vlinderspektakel ’s ochtends was echt helemaal geweldig. Het begon een beetje langzaam, maar toen rond elf uur de zon goed doorkwam, barstte het los. Overal om ons heen waren vlinders, een hele mooie ervaring!

Flickr Album Gallery Powered By: Weblizar

Na de vlinders begon “het serieuze werk”; de bergen. Vanaf de westkust reden we het bergachtige binnenland in. Taiwan is ongeveer even groot als Nederland, de helft van het land bestaat uit ruige berggebieden en er wonen 23 miljoen (!) mensen. Het land krijgt regelmatig te maken met tyfoons en aardbevingen. Dit maakt het vrijwel onmogelijk om in de bergen te wonen en/of er land in ontwikkeling te brengen. Er zijn zelfs maar een paar wegen van de westkust naar de oostkust, omdat ze zo moeilijk aan te leggen en te onderhouden zijn. De vlakke kustgebieden zijn dus erg dichtbevolkt en de bergen in de binnenlanden erg dunbevolkt. Er zijn daar echter wel behoorlijk wat nationale parken en “scenic areas” met mooie wandelpaden en prachtige uitzichten. En met mooie vogels natuurlijk! Omdat het winter was, was het wel redelijk koud en op sommige hoge plekken was er zelfs wat ijs, een grote bezienswaardigheid voor de Taiwanezen. Maar we hadden wel erg mooi weer met strakke blauwe luchten, wat uitzichten opleverde waar we maar geen genoeg van kregen.

Flickr Album Gallery Powered By: Weblizar

Onze reis sloten we af met een bezoek aan een stadje waar we een paar mooie lampionnen hebben gekocht voor ons huis en met een bezoek aan een hotspring resort in Japanse stijl op Merijn’s verjaardag. We begrijpen niet dat we niet meer Westerse toeristen in Taiwan zagen. Het is een comfortabele, schone versie van China met hele aardige, behulpzame mensen, mooie natuur en interessante cultuur, helemaal goed!

Flickr Album Gallery Powered By: Weblizar

Onze afsluitende reis was geweldig! Myanmar en Taiwan waren onze favoriete landen. We zijn helemaal tot rust en, na twee jaar als collega’s, ook weer wat meer tot elkaar gekomen.

En nu zijn we dan, na vrijwel precies twee jaar, weer thuis, gewoon, in de mooie stad Amsterdam. Merijn is al weer een tijdje aan het werk bij het hoofdkantoor van Wetlands International in Ede. Hij blijft werken aan het project in de Filippijnen, nu ondersteund met 2 miljoen van de Postcode Loterij (!) en doet daarnaast ook een aantal nieuwe, leuke dingen. En ik ben op zoek naar een leuke baan: dus als je nog iets weet!?

Tot slot willen we jullie heel hartelijk bedanken voor jullie aandacht. We hadden nooit gedacht dat zoveel mensen onze avonturen zouden volgen. Bedankt voor de vele leuke reacties die we door de tijd heen kregen op onze blogs en de steun die we van jullie kregen!

Xin Chao!

Wat doe je als je slechts twaalf dagen te besteden hebt in Vietnam? Kiezen! Vietnam is namelijk enorm groot, of vooral langgerekt eigenlijk en de reistijden zijn dus lang en er is ook nog eens heel veel te zien! De dingen die wij er het liefst wilden zien, lagen echter allemaal in de noordelijke helft, dus besloten we daar op te focussen. We vlogen naar het kuststadje Hoi An, in het midden van het land, om daar te beginnen. Hoi An is heel oud en was vroeger een handelsplaatsje waar met name Vietnamezen, Japanners en Chinezen woonden, maar waar alle andere culturen (waaronder natuurlijk ook Nederlanders) langskwamen. Er is een oude stadskern met pittoreske kleine straatjes met prachtige oude huizen en tempels. Ook hier werd en wordt, als je naar moderne huizen kijkt, waarschijnlijk nog steeds, belasting geheven op de breedte van een huis.  Maar in tegenstelling tot Amsterdam waar men de hoogte in ging bouwen, ging men hier de lengte in. Wat er uitziet als een klein huisje gaat in werkelijkheid een heel eind naar achteren door met verschillende binnenplaatsjes en afdelingen binnen één huis. Een aantal van dit soort huizen zijn te bezichtigen. De rest is bijna allemaal omgevormd tot (toeristen)winkel, naaiatelier/-boutique, of restaurant. Er komen namelijk nogal veel toeristen hier naartoe. Hoi An is niet alleen bekend om de oude stadskern, het is ook dé plek in Vietnam om op maat gemaakte kleding te kopen. We waren het niet van plan, maar gingen ook overstag toen we de dingen zagen die er gemaakt werden. We hebben allebei een mooie winterjas laten maken, geholpen door Mrs. Flower, de mevrouw van ons guesthouse. En je kunt er heerlijk eten! Maar dat geldt eigenlijk voor heel Vietnam, de beste keuken die we op onze reis zijn tegengekomen. We hebben samen nog een leuke, maar wat chaotische, vegetarische kookles gedaan. Als we thuis zijn gaan we oefenen!

Flickr Album Gallery Powered By: Weblizar

Van Hoi An namen we de nachttrein naar Hanoi, het was eigenlijk meer een dag- en nachttrein, want we deden bijna achttien over de hele reis! We kwamen eind van de middag aan in ons hotel en werden daar verwelkomd door de eigenaresse, Perfume (echt waar J), die hard aan het koken was om al haar gasten een Oudjaarsmaaltijd voor te kunnen zetten. Het was namelijk 31 december! Na deze heerlijke maaltijd zijn we met de andere gasten op zoek gegaan naar een café om het nieuwe jaar in te luiden. Dat vonden we in de vorm van Mao’s Red Lounge, een café waar we om 00:45 uit werden gezet door de politie, Die had de gebruikelijke sluitingstijd al behoorlijk opgerekt, naar we begrepen. De politie ziet er in Vietnam uit alsof ze zo uit een communistische propagandaposter zijn gestapt, dus het had al met al wel wat. Het verkeer van Hanoi is extreem chaotisch en er is echt geen enkele regel waar men zich aan houdt, maar toch is het een erg leuke, levendige stad. In het oude kwartier valt vanalles te zien, alles gebeurt op straat, al was het toch redelijk koud af en toe (ook al is het maar tussen de tien en vijftien graden, iedereen eet gewoon op straat bijvoorbeeld)). In Hanoi was ook de leukste “uitgaansscène” die we op reis tegen zijn gekomen. We zijn niet naar clubs geweest of iets dergelijks, maar er was een smal straatje met wat cafeetjes en restaurantjes, die ’s avonds bijna de hele straat innamen voor een terras van mini stoeltjes. Daar zit je dan met je knie op de schoot van je buurman en met iemands elleboog op je schouder, te luisteren naar best goeie livemuziek, helemaal goed. De sfeer was erg leuk en gezellig, iets als dit hebben we wel gemist in KL. Verder hebben we natuurlijk ook de grote bezienswaardigheden van Hanoi bekeken, waaronder het Ho Chi Minh mausoleum. Dat was erg indrukwekkend, vooral door de grote verering die er zo duidelijk nog is voor de stichter van de Vietnamese Communistische Partij, die het land naar onafhankelijkheid leidde. Er zijn veel bezoekers, met name Vietnamezen, en alles is heel strak en officieel geregeld, politie en militairen overal, geen fototoestel mee naar binnen, enzovoorts.

Flickr Album Gallery Powered By: Weblizar

Naast deze twee steden hebben we ook nog wat natuurlijker gebieden bezocht; de nationale parken Cuc Phuong en Van Long en het welbekende Halong Bay. Cuc Phuong is een goed bosgebied met veel vogels (we hebben zelfs twee Pitta’s gezien: Bar-bellied en Blue-naped Pitta), maar helaas geen grotere dieren zoals apen meer. Ook in Nationale Parken worden die nog steeds allemaal weggeschoten, helaas. In Vietnam is het eten van het zogenaamde bushmeat namelijk in. Hoe zeldzamer het dier, hoe duurder het vlees en des te beter kun je er dus mee opscheppen bij je vrienden… In Van Long hebben we gelukkig wel apen gezien; Delacour Langoeren, hele gave, grote donkere apen met een soort witte luier (zo lijkt het althans J ). Deze langoeren komen alleen in Vietnam voor en bijna alleen nog op deze plek. Er zijn er nog maar 200 van. Dankzij goede beschermingsprogramma’s nemen de aantallen van deze soort gelukkig toe op het moment. Halong Bay is een soort “must-do” als je in noord-Vietnam bent. We hebben een toer van twee dagen gedaan. Het was echter al die tijd nogal grauw en bewolkt, waardoor we geen heel mooi zicht over de baai en de eilanden hadden, helaas. Toch was het wel een mooie trip, het had ook wel iets mysterieus zo. En we hebben gekayakt en een enorme grot bekeken, allebei ook erg leuk!

Flickr Album Gallery Powered By: Weblizar

Vietnam is een land waar we zeker nog eens naar terug willen. We hebben nog maar zo weinig gezien, dat moet nog een keer grondiger over. Van tevoren hoorden we van veel andere reizigers dat de mensen in Vietnam niet aardig zouden zijn. Dat viel ons gelukkig enorm mee. Ja, de Vietnamezen zijn direct, maar dat zijn wij Nederlanders ook, dus dat was prima voor ons. Er spreekt een enorm nationalistische trots uit alles in Vietnam. En terecht, ze hebben tenslotte ook meerdere keren de Chinezen uit hun land weten te verdrijven, de Fransen hebben ze eruit gebonjourd, voor Amerika is Vietnam niet bepaald een goede herinnering en de Vietnamezen waren degenen die uiteindelijk de Khmer Rouge hebben weten te stoppen in Cambodja! Dat kan misschien op mensen als hard, trots en onaardig overkomen, maar wij vonden die zelfbewustheid juist interessant en ergens ook mooi om te zien. Er is overigens weinig te merken van rancune tegen de Amerikanen. Er is nu een vriendschapsband tussen de landen en de mensen die we ernaar gevraagd hebben, hadden allemaal zoiets van “dat was toen, daar doen we nu niet meer moeilijk over”.  Diezelfde houding hebben we ook in Indonesië ervaren ten opzichte van ons Nederlanders, als oude koloniale overheerser. En in zekere zin natuurlijk ook recent in Cambodja. Mooi en knap dat de mensen in deze regio blijkbaar over onrecht en nare ervaringen heen kunnen stappen om door te gaan, zonder rancune te houden/cultiveren!

Soe S’daii!

Dit blog gaat over Cambodja, maar we zijn inmiddels alweer twee landen verder (daarover later meer). Cambodja was een erg interessant, mooi en leuk land om te bezoeken. We hebben er dan uiteindelijk ook meer tijd doorgebracht dan vooraf gepland, bijna drie weken. We begonnen in Siem Reap, de stad bij Angkor Wat. Angkor Wat is niet één grote tempel, maar een enorm complex met heel veel tempels. Net als Bagan in Myanmar was het vroeger een stad waarvan nu alleen de (stenen) tempels en restanten van de irrigatiewerken over zijn. We hebben er vier dagen rondgefietst en zoveel mogelijk bekeken. Vooral de vele bas-reliëfs zijn prachtig, helemaal als je bedenkt dat veel van al dat moois zo tussen de 1100 en 500 jaar oud is!

Flickr Album Gallery Powered By: Weblizar

Na een kookles in Siem Reap te hebben gedaan, zijn we op een vogeltrip gegaan. Met dé specialistische vogelorganisatie van Cambodja gingen we naar de uitgestrekte savannebossen in het noorden om de uiterst zeldzame Giant Ibis (nog zo’n 200 over in de wereld) te zoeken. Dat kostte nog wat moeite, maar we hebben ze gevonden! En we hebben ook nog Bengal Floricans, Sarus Crane, White-shouldered Ibis, 9 soorten spechten en andere plaatselijke bijzonderheden gezien. Vogeltechnisch een goede trip, maar Marianne was na afloop wel wat “overvogeld”. :)

Flickr Album Gallery Powered By: Weblizar

Vervolgens hebben we de Mekong naar het noorden gevolgd en ongeveer een week doorgebracht op en rond deze machtige rivier, de grootste van Zuidoost Azië. We hebben lekker gefietst op het platteland en boot- en tuktuktochtjes gemaakt. Wat heel grappig is, veel Cambodjaanse vrouwen lopen hier overdag en op straat in pyjama’s rond! En het zijn echt pyjama’s, gewoon met beertjes, bloemetjes enz.. Net ten noorden van Kratie hebben we nog heel goed Irrawadydolfijnen gezien. Daar hadden we al eens een glimp van opgevangen in India, maar nu hebben we ze zien springen en spelen, erg leuk!

Flickr Album Gallery Powered By: Weblizar

Busreizen duren nogal lang in Cambodja, de wegen zijn van wisselende kwaliteit namelijk. De ongeveer 500 kilometer naar Phnom Penh kostte ons daardoor meer dan 12 uur, maar de reis was de moeite waard. Het is een gemoedelijke stad met veel expats die voor NGO’s werken (en daardoor allerlei leuke winkeltjes, cafés en restaurants) en een aantal interessante bezienswaardigheden. Waaronder de gedenkplaatsen voor de genocide onder het Khmer Rouge regime natuurlijk niet de minste zijn! Cambodjaanse mensen zijn over het algemeen erg vriendelijk (we werden op een gegeven moment tijdens het fietsen zelfs een beetje moe van alle kinderen die Hello! Hello! riepen :) ), gemoedelijk en hebben veel lol samen. Dat is best bijzonder als je bedenkt wat ze toch vrij recent hebben doorstaan.

Flickr Album Gallery Powered By: Weblizar

Sawatdi krap/ Sawatdi ka!

Terwijl we op het vliegveld van Bangkok wachten op onze vlucht naar Siem Raep, Cambodia, kijken we terug op twee weken Thailand. Eigenlijk hebben we nauwelijks wat van het land meegekregen, maar we hebben wel een paar gave dingen gedaan!

Onze eerste stop is Khao Lak, een slaperig plaatsje aan de Andamanzee in het zuiden van het land. Het is helemaal vormgegeven door toerisme: Thai zie je vrijwel alleen als personeel in een restaurant, taxichauffeur of achter de desk van een reisbureau en alle restaurants gaan uit van het westerse driegangenmenu, in plaats van alles tegelijk zoals in Azië gebruikelijk is (‘Tom Kai Kai als voorafje? Nee, graag als hoofdmaaltijd met gestoomde rijst’) en zoveel mogelijk non-spicy.

Even wennen dus, maar Khao Lak is ook de uitvalsbasis voor een trip naar de Similan-eilanden, de beste duikplek van Thailand. We zijn hier dan ook om te leren duiken!

Via Wicked Diving krijgen we eerst drie dagen les vanuit Khao Lak. Het is erg interessant om te leren over de principes van het duiken, hoe om te gaan met stikstof in je bloed en vooral natuurlijk, hoe het duiken veilig te maken. Doordat Deaw, onze instructeur, erg relaxed is, zijn wij ook relaxed en gaan de noodoefeningen in het zwembad (onder water je regulator (= luchttoevoer) kwijtraken en weer terugvinden, masker af- en weer opdoen, elkaar helpen als de lucht opraakt, etc.) heel soepel.

Ook de twee duiken die we doen in de zee dichtbij Khao Lak gaan makkelijk. De eerste twee vissen die we zien zijn een lionfish (zee-engel?) en een schorpioenvis. Top, en we leren om nooit zomaar op de bodem te gaan zitten of iets aan te raken.

Na alle theorie en oefeningen vertrekken we dan voor een driedaagse trip naar de Similans. Samen met achttien andere duikers, zes divemasters en zes bemanningsleden zitten we op een boot, en onze leven bestaat even uit duiken-rusten-eten-duiken: heerlijk en spannend!

De eerste dag doen we onze laatste twee cursusduiken en halen we ons examen: we zijn nu gecertificeerd open-water-diver! Ondertussen genieten we ook van het onder water leven: al die soorten vissen! Triggerfishes, octopus, tonijn, barracuda, groupers, murenes, vlinder- en papegaaivissen, de lijst is eindeloos.

Op de tweede dag zwemmen we door mooie onderwaterlandschappen van graniet en koraal, en zwemmen bij de duikplek genaamd ‘Stonehenge’ onder grote blokken graniet door. ’s Avonds wordt een nachtduik georganiseerd, wat voor driekwart van de mensen een nieuwe ervaring is. We zijn zenuwachtig (je springt toch gewoon in pikzwart water), maar eenmaal onderwater werken de zaklampen uitstekend en is het gaaf om het onderwaternachtleven te zien met nieuwe vissen, kreeften en fluorescerend plankton. Na de derde ochtend hebben we dan in totaal elf duiken gedaan, zijn we moe en kunnen we met een grijns op ons gezicht zeggen dat het tijd is om naar het vasteland te gaan. Na een dag bijkomen en een leuke avond in de kroeg met de andere duikers is dan weer tijd voor de volgende bestemming.

[flickr_set id="72157638566966833"]

Omdat het onrustig is in Bangkok, besluiten we direct door te gaan naar Khao Yai National Park: een van de grootste parken van Thailand en bekend voor zijn moessonbossen met veel vogels, maar ook grote zoogdieren!

Daar aangekomen blijkt dat de afstanden allemaal wat groter te zijn dan we hadden gedacht: we zijn dan ook zo ongeveer de enigen die niet met de auto zijn gekomen. Gelukkig gaat liften heel makkelijk: elke pick-up die we een teken geven, stopt en laat ons meeliften in de bak: ideaal!

Vanaf het bezoekerscentrum is het anderhalve kilometer lopen naar onze bungalow. Onderweg zien we al Northern Pig-tailed Macaques, veel Sambar- en Blafherten en een man olifant! Dat is toch even spannend als je niet in een auto zit.

Die avond is Marianne moe, maar het kriebelt bij Merijn en dus gaat hij mee op een ‘nightdrive’. Het blijkt een schot in de roos: in een uur zien we naast veel herten twee Maleise Stekelvarkens, twee Palmcivetten, twee Kleine Indische Civetten en een Slow Loris (een soort nachtaap)!

De volgende twee dagen liften we naar plekken en wandelen over bospaadjes. Het is erg stil in het bos omdat er in deze tijd van het jaar weinig gezongen wordt, maar we sprokkelen toch aardig wat moois bij elkaar, zoals Groene Eksters, Blauwkeelbijeneters, White-crested/Lesser Necklaced en Black-throated Laughingthrushes, Siamese Vuurrugfazanten en een Dhole, een Aziatische wilde hond! Leuk is trouwens dat het hier echt overal Bladkoningen zitten.

Omdat het toch wat lastig is om goed om bepaalde plekken te komen, besluiten we de laatste dag een gids te boeken. Met hem blijkt het bos nog steeds behoorlijk stil, maar we zien wel een paar mooie dieren, zoals Withandgibbons, Siberische Blauwe Nachtegaal, Witkeelrotslijster, Oranjekoplijster, en Hartvlekspecht. De knaller komt echter aan het eind: na anderhalf uur doodstil door het bos te zijn gelopen, zien we een groep van maar liefst tien Siamese Vuurrugfazanten, die zich tegoed doen aan vallende vijgen. Terwijl we van deze vogels genieten, komt er plots een kat voorbij gejogd! Grootte, de lange staart en de ronde vlekken op zijn rug verraden een Marmerkat, een soort die maar zelden gezien wordt in het park. Gaaf! Met deze voor Marianne alweer haar achtste en Merijn zijn tiende kattensoort besluiten we ons verblijf in het park met welverdiend Singha-bier.

[flickr_set id="72157638566146716"]

Op naar Cambodja!

Mingalaba!!

Hallo allemaal,

Even een blog in ander format, met meer foto’s en met ook tekst in het Engels. Myanmar was geweldig! Behalve een vogeltrip naar Mount Victoria in de Shin staat hebben we vooral de gebaande paden bewandeld, maar het is duidelijk waarom de meeste toeristen naar dezelfde plaatsen gaan; ze zijn supermooi, of interessant, of pittoresk, of sprookjesachtig zelfs. We begonnen in Yangon, de hoofdstad. Dit is een leuke, interessante stad, met nog veel mooie, oude (koloniale) gebouwen, zonder motoren, met aardige mensen en met de Shwedagon Pagoda, de belangrijkste pagode van Myanmar met heel veel goud en edelstenen, prachtig!!

Hi everyone,

Welcome to our, now also in English, blog! We’ll try to keep it a bit short and let the photos do most of the talking. Myanmar was great! Except for a birding trip to Mount Victoria in Shin state we haven’t really gone off the tourist trail, but there’s clearly a reason why most tourists go to the same places; they’re very beautiful, or interesting, or picturesque or even fairytale like. We started out in Yangon, the capital. This is a nice, interesting city with a lot of beautiful, old (colonial) buildings, no motor bikes and friendly people and with the Shwedagon Pagoda,  the most important pagoda of Myanmar, with lots of gold and gems, amazing!!

[flickr_set id="72157637995470956"]

Van Yangon zijn we naar het Noorden gereisd, naar Bagan. Dit was vroeger een rijke stad waar mensen op een gegeven moment een wedstrijd deden in tempels bouwen, iedereen wilde z’n eigen tempel. Nu is het een vrij droge vlakte met alleen nog ongeveer 2200 tempels, heel bijzonder. Vooral met zonsop- en ondergang zijn de uitzichten geweldig. Na een dag Bagan zijn we met een vogelgids, Ko Thet, naar Mount Victoria gereisd. Dit is een berg met erg mooi bos en veel vogels en geweldige uitzichten. Het was er ook heerlijk koel, een beetje koud zelfs ’s nachts, erg fijn voor de verandering. Na Mt. Victoria zijn we nog een paar dagen in Bagan geweest. (PS Onze gids en de chauffeur namen beiden puppy’s mee naar Bagan, vandaar de voor ons ongewone puppy foto’s J )

From Yangon we travelled north, to Bagan. This used to be a rich city, where people competed in building temples. Now it’s an a bit dry plain with about 2200 temples, very special. Especially at sunrise and sunset the views are amazing. After one day Bagan we went to Mount Victoria with a bird guide, Ko Thet. This s amountain with very beautiful forest and a lot of birds and amazing views. Also it was quite cool here, even cold sometimes at night, really nice for a change. After Mt. Victoria we spent a few more days in Bagan. (PS both our guide and driver took puppies back to Bagan, therefore the for us uncharacteristic puppy photos :) )

[flickr_set id="72157638171519893"]

Van Bagan zijn we naar het Oosten gereisd, naar Kalaw, een bergstadje. Daar hebben we een paar dagen doorgebracht en met twee Zwitsers en twee Fransen een wandeltrektocht van twee dagen naar het Inle meer geregeld. De wandeling was erg mooi, door een kleinschalig landbouwgebied met gewassen in allerlei kleuren. En we hebben overnacht in een dorpje halverwege bij een ouder echtpaar in huis, heel leuk. Het Inle meer was weer helemaal anders, erg mooi. We hebben daar vaak aan de mensen van de projectgebieden op de Filipijnen gedacht. Die zouden waarschijnlijk wel het een en ander van de Inle mensen kunnen opsteken. Hier verbouwen de mensen allerlei groenten in drijvende tuinen en echt op grote schaal! En het water is erg schoon, nauwelijks plastic en afval, heel anders dan we in veel andere landen gezien hebben (Myanmar is sowieso best wel schoon, afval wordt ingezameld en gescheiden). Van het Inle meer zijn we vervolgens naar Mandalay gereisd, waar we nog net genoeg tijd hadden om de U Bein brug te bekijken, een honderden meters lange brug van teak hout, erg fotogeniek. Myanmar was super! Wel een minpunt, we merkten dat er een sterk anti-moslim sentiment heerste, de eerste Boeddhistische monnik die we spraken kraamde een hoop onzin uit over moslims, heel bevreemdend. Met in het achterhoofd het anti-moslimgeweld dat maar doorgaat in Myanmar, was dat nogal verontrustend. Hopelijk gaat de regering, die langzaam democratischer aan het worden is, haar best doen dit in te dammen en wordt het niet aangewakkerd…Voorlopig is het echter niet interessant voor politici om voor minderheden op te komen (ook de oppositie niet).

From Bagan we travelled east, to Kalaw, a hill station. We spent a few days there and booked a hiking trek to Inle Lake with two Swiss and two French people. The hike was really nice, we went through small-scale farming areas with crops in all kinds of colours. We spent the night at a small village, in the house of an elderly couple, it was great. The Inle Lake was completely different again, very beautiful. We thought a lot of the people in the project areas in the Philippines when we were there. They could probably learn quite something from the Inle people. They grow all kinds of vegetables in floating gardens and at a really large scale too! And the water is very clean, hardly any plastic and garbage, very different than we saw in many other countries (Myanmar is quite clean overall actually, trash is collected and separated). From the Inle Lake we travelled to Mandalay, where we just had enough time to go and see the U Bein bridge, a hundreds of meters long teak wood bridge, very photogenic.. In short, Myanmar was great! One downside however; there’s a clear anti-moslim sentiment. The first monk we spoke to talked a lot of non-sense about moslims, very weird. Keeping in mind the ongoing violence against moslims in Myanmar, that was really disturbing. Hopefully the government, that is slowly becoming more democratic, will dam these sentiments and they won’t be encouraged.. For now however, it is not in the interest of both government or opposition parties to stand up for minorities’ rights.

[flickr_set id="72157638171190886"]

Nu zijn we in Thailand, Khao Lak. We zitten midden in onze duikcursus (gaat goed, morgen laatste lesduiken en examen) en vertrekken bijna voor een driedaagse ‘liveaboard’, naar de Similan eilanden, zin in!!!

Now we’re in Thailand, Khao Lak. We’re in the middle of our open water dive course (going well: tomorrow we will have our last course dives and our exam) and we’re almost leaving for a three day liveaboard to the Similan Islands. Looking forward to it!!!

Laatste etappe

Aan alles komt een eind en zo ook aan onze tijd hier in Maleisië. Opeens is het voorbij! De laatste maanden waren vol en leuk. We hebben een bedrijfsuitje gehad; een masterchef kookwedstrijd! En we zijn in Nederland geweest voor een grote conferentie met alle mensen die wereldwijd aan hetzelfde programma werken dat wij in de Filipijnen uitvoerden. Super interessant en intensief. Het was een mooie afsluiter van ons werk aan dat programma, vooral ook omdat we zo al die leuke, goede mensen waar we de afgelopen jaren mee gewerkt hebben nog eens konden ontmoeten en met hen de balans konden opmaken van de staat van het programma en van wat er nog moet gebeuren. En natuurlijk was het ook gewoon fijn om weer even in Nederland te zijn en onze familie en vrienden weer te zien!

[flickr_set id="72157637347053214"]

Terug in KL raakte alles opeens in een stroomversnelling, het werk moest worden afgerond, de overbodige huisraad verkocht, de laatste vogels gescoord enzovoorts. Ook heeft Merijn nog een training in steltloperherkenning gegeven voor de Maleise vogelwerkgoep (MNS), compleet met veldbezoek. We hebben er ook nog een kort weekendje Fraser’s Hill met vrienden Stefano en Eirini tussen weten te passen. En nu is het bijna één uur ‘s nachts en is ons huis leeg en hebben we van iedereen afscheid genomen. Morgen (= woensdag) vliegen we naar Myanmar, op naar een nieuw avontuur! Aan de ene kant is het raar en een beetje triest om weg te gaan en afscheid te nemen, maar gelukkig hebben we een heel goed vooruitzicht. Na Myanmar gaan we namelijk ook nog naar Thailand, Cambodja, Vietnam en Taiwan. Donderdag 30 januari komen we weer terug naar Nederland. Tot die tijd zullen we proberen af en toe korte blogs zoals deze te plaatsen. Tot gauw!!

[flickr_set id="72157637348036093"]

Rasavonturen!

Juli en augustus waren leuke, volle maanden voor ons! Merijn heeft veel gereisd in die periode, ik wat minder. Vrij snel na onze trip naar Brunei in juni is Merijn naar de Filipijnen gegaan voor planning workshops. Tijdens de midterm review in april was afgesproken dat zulke meetings voor alle projectgebieden gehouden zouden worden om per gebied gezamenlijk een actieplan te gaan maken. Omdat we al veel tijd aan dit project besteed hebben en er daardoor gewoon niet veel uren meer voor over hebben, is Merijn alleen naar het deel van de meetings gegaan op Mindanao. De meetings waren goed en productief, we wachten nu alleen nog op de uitgewerkte plannen..

Terwijl Merijn in de Filipijnen was, kreeg ik Susanna Tol, een collega van Wetlands in Nederland, en Steven de Roever, haar vriend, op bezoek in KL. Susanna en Steven reizen een jaar lang door Azië en waren tien maanden onderweg toen ze in KL kwamen. Ze hebben hier een paar dagen gerelaxed en we zijn naar Bon Odori, een Japans festival, geweest met Denise, onze collega hier. Ik heb heel wat goede verhalen en tips gehoord van Susanna en Steven en ze hadden prachtige foto’s. Het heeft het reisvirus helemaal los gemaakt, we zijn nu hard aan het plannen voor onze eigen reis na de periode van vrijwilligerswerk! We hebben zelfs besloten een maand eerder te stoppen met werk, zodat we meer tijd hebben om te reizen. Ik kan me voorstellen dat het voor iedereen lijkt alsof we alleen maar reizen en gave dingen doen hier en dat het dus misschien raar lijkt dat we zo naar het reizen aan het eind uitkijken. Maar reizen voor werk en reizen voor de lol zijn twee heel verschillende dingen. En we hebben hier ook heel wat saaiere kantoorperiodes gehad, waar we natuurlijk niet over schrijven in de blogs.. We beklagen ons trouwens absoluut niet!! We zijn op plekken geweest waar je als gewone  reiziger nooit zult komen, hebben bijzondere en interessante mensen ontmoet en hebben hele gave dingen gedaan! Maar we hebben toch ook behoefte aan een wat langere vakantie waar we even helemaal los kunnen komen van werk en van de grote ecologische problemen waar we steeds mee bezig zijn. En daar hebben we de laatst tijd wat voorproefjes op genomen!

Nadat Merijn terugkwam uit de Filipijnen is hij bijvoorbeeld een paar dagen naar Taman Negara, een van de beste nationale parken van Maleisië, geweest met Lucas Kaaij, een Nederlandse vogelaar en Duncan Lang, een Engelse vogelaar hier die hij via het Brunei project kent. Nu de vogelgeluiden een beetje bekend zijn en hij met twee hardcore vogelaars op pad was, werd er veel van het pad afgegaan (wat nodig is om de moeilijkste vogels te zien) en lukte het om veel gave vogels gezien, zoals Gekuifde Vuurfazant, Grote Argus Fazant, Garnett Pitta, Zwartwitte Bulbul, Jambu Fruitduif en de zeer zeldzame Waterval Gierzwaluw. Een lange nacht in een schuilhut midden in het bos leverde ook een Maleise Tapir op!

Toen Merijn thuis kwam, was Thirza er! Thirza Ras is een studievriendin van Merijn die ons verblijf hier heeft aangegrepen voor een maand vakantie in Maleisië, superleuk! Met Thirza hebben we een aantal trips gemaakt. Onder andere een dagtripje naar de kust hier om mangroves en vuurvliegjes te zien, samen met Stefano, een van de vrienden die we over hebben gehouden aan onze taalcursus; en een bezoek aan FRIM en de Batu Caves bij KL.

[flickr_set id="72157635305146681"]

Maar de leukste trips die we met Thirza gedaan hebben, waren een reis met ook Denise naar Borneo van anderhalve week en een lang weekend met z’n drieën op een tropisch eilandje! Op Borneo zijn we eerst naar Sarawak geweest, naar de hoofdstad Kuching en Bako National Park, een natuurgebied aan de kust, met bijzondere vegetatie, mooie wandelingen en.. neusapen! Ook hebben we een ‘cultural village’ bezocht waar typische huizen van de verschillende bevolkingsgroepen (o.a. de longhouses van Dayaks; koppensnellers..) nagebouwd waren.

Sarawak was erg leuk, maar het echte avontuur kwam daarna pas; we hebben in Sabah Mount Kinabalu, de hoogste berg van Zuid-oost Azië beklommen! Vorig jaar waren we daar met mijn ouders geweest, maar toen waren we niet tot de top gegaan. Dat bleef echter in ons achterhoofd knagen, omdat het zo super mooi was daar. Tayallen, een vriend van Denise, had op het laatst besloten ook mee te gaan en met z’n vijven hebben we een geweldige tocht gehad. In het kort: de eerste dag was vooral erg mooi, de tweede dag was meer een leuke, interessante lichamelijke uitdaging, met ook mooie uitzichten.

We hadden geluk met het weer en begonnen de eerste dag met een straalblauwe hemel. De eerste dag klim je van ongeveer 2000 meter hoogte naar een hut op 3200 meter hoogte. Dit was een prachtige tocht. We hadden een langere en daardoor rustigere route dan de normale route gekozen en hebben genoten van de mooie uitzichten en bijzondere vegetatie. De tweede dag sta je op om twee (!) uur ‘s ochtends om de laatste 800 meter omhoog te klimmen en rond zonsopkomst bij de top te komen. Omdat het zo hoog en nog donker is, gaat het klimmen vrij langzaam, maar het ging bij ons allemaal goed gelukkig, geen hoogteziekte oid. Het is wel bijzonder om in het donker in een lange sliert mensen een berg te beklimmen. Het leek wel een soort kerstprocessie als je omkeek, omdat iedereen van de hoofdlampjes op had. Het was ook bijzonder om daarna bij daglicht weer naar beneden te lopen en te zien waar je net in het donker gelopen hebt. Zeker aangezien we nogal steile, best spannende dingen gedaan hadden!! En het uitzicht, zowel op de top als onderweg terug: WAUW!!! Na de afdaling van de top naar de hut en een ontbijtje daar, kwam het zwaarste deel van de hele tocht; de afdaling 2400 meter naar beneden! Na de tocht waren we allemaal erg moe en hadden we pijnlijke benen, maar we waren ook zeer voldaan en blij!

[flickr_set id="72157635305231723"]

Na de reis naar Borneo zijn wij weer aan het werk gegaan, terwijl Thirza nog op Borneo bleef. Ze kwam weer terug naar Kl om haar verjaardag met ons te vieren en aan het eind van haar vakantie zijn we met z’n drieën naar Pulau Perhentian geweest, naar dezelfde plek waar wij vorig jaar een paar dagen waren geweest. Daar hebben we heerlijk gerelaxed en gesnorkelt. We hebben weer van alles gezien; haaien, murenes, twee soorten zeeschildpadden, vissen in allerlei soorten en maten, het blijft genieten! Ook hebben we een discovery dive gedaan. Erg leuk om zo onder water te ‘vliegen’ en de vissen overal om je heen te zien. De ‘engste’ vis was geen haai, maar een 30 centimeter lang wit visje dat zijn territorium zo fel verdedigde dat hij Merijn beet en een rood plekje nog een paar dagen zichtbaar bleef. ;-) Het duiken beviel zo goed, dat we een duikcursus in onze reisplannen hebben gevoegd!

[flickr_set id="72157635305284581"]

Achterstallig onderhoud 2: Nederland en Brunei

In mei ben ik (Marianne) twee weken Nederland geweest. Mijn moeder moest geopereerd worden aan een (goedaardige) tumor en ik wilde op dat moment niet aan de andere kant van de wereld zijn. Acht jaar geleden heeft ze hetzelfde gehad en ook nu ging het net als toen gelukkig helemaal goed. Inmiddels voelt ze zich weer goed, misschien af en toe nog wat vermoeider dan eerst, maar ze werkt al gewoon weer en doet alles wat ze voorheen ook deed, erg fijn en een grote opluchting voor ons allemaal! Los van de operatie en de stress daaromheen (ik ontdekte opeens meerdere grijze haren na terugkomst in KL!) was het erg fijn om in Nederland te zijn en familie en vrienden weer te zien. Temeer aangezien ik net in de éne week mooi weer in mei in Nederland was. Het leek wel alsof de natuur ontplofte, alles stond in bloei, prachtig! Ik aarzelde of ik de foto’s die ik uitgekozen had bij het blog zou doen, omdat ze niet van een reis van ons gezamenlijk zijn, maar ach, zo kunnen jullie zien dat we ook nog heel goed van de schoonheid en leuke kanten van Nederland kunnen genieten na al het moois in deze regio! :)

Oh, en laat ik toch ook nog even dit blog misbruiken om het nieuwe sup-bedrijf van m’n broertje Emiel te promoten. Zin in een relaxed maar toch actief, leuk dagje op het water kijk dan op: Topsup.nl En wat dat sup’pen dan eigenlijk is? Zie de foto’s! (wij hebben het droog weten te houden..)

[flickr_set id="72157634426476004"]

In juni zijn we samen naar Brunei geweest voor het werk. In die periode werd er veel veldwerk gedaan voor de inventarisatie van wat er allemaal groeit en bloeit in het projectgebied. Merijn is veel mee het veld in geweest met de experts en ik had een paar meetings en ben ook een paar keer mee het veld in geweest. De veenbossen van Brunei zijn nog relatief onaangetast. De omringende landen hebben veel van hun oerwouden gekapt voor het hout en om plantages aan te leggen, maar Brunei heeft genoeg inkomsten uit de olie om daar (nog) niet aan te hoeven beginnen. De veldbezoeken die we gedaan hebben leverden daarom allerlei leuke verrassingen op! Ik vond vooral een tocht met Dave Bakewell, een vogelexpert, diep het veenbos in leuk. Het lopen gaat erg moeilijk in zo’n bos, de bodem bestaat uit allerlei half verteerd materiaal dat op veel plekken alleen op wortels rust en waar je dus regelmatig doorheen zakt. Je doet er daardoor lang over om een kleine afstand af te leggen, maar het is wel een belevenis! Tijdens de betreffende tocht hebben we bovendien veel (vleesetende) bekerplanten en Bornean Bristleheads gezien én gehoord. Die laatsten zijn opvallende zwart met rood en oranje vogels die bizarre geluiden maken en niet makkelijk te vinden zijn op Borneo. In Sabah hadden we er al eens tevergeefs naar gezocht. Maar het hoogtepunt van deze tocht (voor de die-hard vogelaars dan :) ) was de ontdekking van een paartje Grey-breasted Babblers. Dit grijsbruine vogeltje is een specialist van veen- en heidebossen en is door alle natuurvernietiging erg zeldzaam geworden. Van alle vochtigheid en het zweet dat uitbrak bij het zien van deze megazeldzaamheid weigerde Dave’s camera dienst, maar gelukkig kon Merijn wat bewijsplaatjes schieten.

Tijdens een van de nachtelijke veldbezoeken (ja, dat gaat dag en nacht door!) ontdekte Merijn dat er in een bepaald gebied bij zonsondergang duizenden vleerhonden overvlogen. Waarschijnlijk vlogen ze vanaf hun rustplek naar een plek in het projectgebied waar bomen met fruit stonden om daar te eten. De daaropvolgende dag hebben we meteen een telling georganiseerd (7000 in een uur!) en ook de dagen daarna kwamen ze overvliegen, werkelijk een spektakel om te zien!

Verder hebben we nog Bonaparte’s Nightjar gezien die week en blijkt Hook-billed Bulbul algemeen: waarschijnlijk een van de belangrijkste overgebleven bolwerken ter wereld voor deze veenbosspecialist. Ook nadat wij vertrokken waren, zijn door onze experts nog spectaculaire waarnemingen gedaan: meerdere Clouded Leopards, Flat-headed Cat, Storm’s Stork, een nieuwe kikkersoort voor Brunei en zelfs een nieuwe libellensoort voor de wetenschap! Je kunt dus wel zeggen dat er nog allerlei spectaculaire soorten in ons projectgebied leven en dat dit gebied dus zeker het beschermen waard is.

Wij zijn niet de enigen die enthousiast zijn over de vondsten in het gebied. Dave heeft een aantal blogs over zijn veldwerk geschreven (klik hier, zie ook de daaropvolgende blogs) en ook Folkert Hindriks, een vrijwilliger tijdens het veldwerk, heeft mooie verhalen met dito foto’s geplaatst (klik hier). En klik tenslotte hier voor een (door mij geschreven) nieuwsbericht op de WI Maleisië website.

Bij terugkomst in KL kwamen we helaas in de haze terecht. Vanwege bosbranden op Sumatra en aan de westkust van Maleisië hing er dagen een dikke, rokerige mist over KL en moesten we over straat met mondkapjes, heel vervelend.. Meer nog als je bedenkt dat een groot deel van die branden expres wordt aangestoken. Plantagehouders maken op die manier heel makkelijk land vrij om te beplanten en annexeren het vervolgens (illegaal). Het bos dat ze vernietigen gaat echter voorgoed verloren. Vaak zijn dit veenbossen zoals waar wij werken in Brunei. Als je dat verbrandt, komt er erg veel CO2 vrij en de vuren kunnen heel lang blijven sluimeren en verspreiden zich ver. Indonesië is hierdoor na de Verenigde Staten en China de grootste CO2 uitstoter ter wereld! Het was erg wrang om van de schoonheid van de bossen in Brunei in een situatie te stappen die veroorzaakt werd door het vernietigen van hetzelfde soort bos op een andere plek. Hopelijk dragen we met ons werk bij aan het behoud van de bossen van Brunei, maar het is af en toe wel ontmoedigend om te zien hoe hard de ontbossing elders in deze regio gaat!

[flickr_set id="72157634426763948"]

Overstroming Manilla Augustus 2013

Even een kort bericht tussendoor. Waarschijnlijk hebben jullie het al op het nieuws gezien; Manilla en de omliggende gebieden staan weer onder water. Van collega’s daar horen we via Facebook dat het sinds afgelopen weekend bijna onafgebroken heeft geregend en dat dat nog steeds doorgaat. In een van onze projectgebieden in Metro Manilla, Malabon, is inmiddels de noodtoestand afgekondigd. Collega’s geven aan dat de mensen gelukkig beter voorbereid lijken te zijn dan vorig jaar. Totnogtoe lijken er in ieder geval minder dodelijke slachtoffers te vallen. Maar dat zegt helaas niet veel over wat de uiteindelijke schade zal zijn. Het is indrukwekkend wat we allemaal op Facebook langs zien komen van onze collega’s daar die natuurlijk veelal voor organisaties werken die noodhulp verlenen, ze zijn erg hard aan het werk en helpen veel mensen!!

Het is tegelijk een raar en naar idee dat al die vriendelijke mensen die we in de projectgebieden ontmoet hebben nu waarschijnlijk bovenin of -op hun huis zitten of ge-evacueerd zijn. En als ze later terugkomen in hun huis zal de ravage enorm zijn en moeten ze alles weer opbouwen.. Ik moet alsmaar denken aan een mevrouw die vertelde dat ze na elke overstroming haar hele huis en alles erin schoonmaakt met desifecterende zeep in de hoop haar kinderen en zichzelf te beschermen tegen alle viezigheid die in het water zit. En dat water is zooo smerig.. Ik ben niet heel erg ‘squeemish’, maar na een bootritje op een rivier in Manilla vorig jaar voelde ik me tijdens de douche erna genoodzaakt me zeker drie keer helemaal in te zepen..

Ik wilde een korte analyse van de achtergrond van de overstroming geven, maar eigenlijk zou die niet heel anders zijn dan de analyse die we vorig jaar gaven, dus voor meer achtergrond info zie:

http://merijnenmarianne.nl/2012/08/13/overstromingen-in-de-filipijnen-een-analyse/

Een paar foto’s van het gebied waar nu de noodtoestand is afgekondigd, onder “normale” omstandigheden:

17 Malabon, Catmon

14 Malabon, Catmon

15 Malabon, Catmon

9 De huizen aan de waterkant

En om met een iets lichtere noot te eindigen; Filipino’s zijn gelukkig vaak erg veerkrachtig, lachen graag en proberen opgewekt te blijven, zie:

http://www.rappler.com/move-ph/10188-filipino-humor-persists-in-times-of-disaster

Achterstallig onderhoud 1: Flores en Agusan

Ik moest even in m’n agenda kijken om te zien wanneer we ook alweer in Flores en Agusan waren en dat was in april!! Wat je noemt achterstallig onderhoud..

Rond april was het Disaster Risk Reduction programma waar wij in de Filipijnen aan werken halverwege de looptijd. Daarom werd er in alle landen waar het uitgevoerd wordt een ‘Midterm review’ gehouden. Per land werd bekeken hoe het programma loopt en waar meer aandacht aan moet worden besteed en dergelijke. Er kwamen mensen van de Nederlandse kantoren en collega’s uit andere landen in de regio naar elk land voor een week vergaderen en project locaties bezoeken. Zo kwamen er collega’s uit Indonesië naar de review in de Filipijnen en zijn wij zelf naar de reviews in de Filipijnen en Indonesië geweest.

De eerste review waar we heen gingen was in Maumere, op Flores in Indonesië. Het was erg interessant om te zien hoe het programma in andere landen wordt uitgevoerd en waar ze daar tegenaan lopen. Voor de partners in Indonesië wordt de samenwerking bijvoorbeeld bemoeilijkt doordat de uitvoerende organisaties op verschillende eilanden werken. Dat maakt gezamenlijke activiteiten lastig en de omstandigheden verschillen vaak ook net per gebied, waardoor er andere oplossingen voor gelijksoortige problemen moeten worden gezocht.

Na de review in Flores was er een review in de Filipijnen. Nu waren wij zelf degenen die ‘gereviewd’ werden. Onze baas uit Maleisië, Shin, was ook mee gekomen. Dit gaf haar de kans om snel een indruk te krijgen van het project, handig als het Maleisië kantoor onze rol overneemt als we vertrekken. Maar het was ook gewoon fijn voor ons dat ze mee was. Shin denkt snel en heeft gauw door hoe dingen (niet) werken en is dus een goed klankbord voor ons. De Filipijnse review vond plaats in Agusan del Sur op Mindanao, een gebied dat we vorig jaar ook bezocht hebben. De review ging goed wat ons betreft. We maakten ons al een tijdje zorgen over de samenwerking tussen de uitvoerende organisaties in de Filipijnen. Er werd wel samen gepraat, maar tijdens gezamenlijke vergaderingen werd vooral verteld wat elke organisatie deed en van plan was te doen, maar er was weinig overleg over wat er samen kon worden gedaan. Dit hadden we al aangekaart en uit de review kwam nogmaals hetzelfde naar voren. Iedereen onderkende het ter plekke en we hebben met z’n allen plannen gemaakt hoe dit te verbeteren. Nu worden die plannen uitgevoerd. Er is bijvoorbeeld een maandelijks regionaal overleg ingesteld voor lokale organisaties die in dezelfde regio’s werken, zodat ze hun werkzaamheden op elkaar kunnen aansluiten en elkaar kunnen ondersteunen.

De veldbezoeken in beide landen waren erg interessant en leuk. Het verschilt heel erg hoe je ontvangen wordt. De ontvangsten zijn altijd vriendelijk, maar soms maken de dorpen er echt een evenement van en wordt je begroet door dansende kinderen. Merijn is in Flores met zijn groep zelfs een keer ontvangen met een toneelstuk en lied van de schoolkinderen over het belang om het bos te behouden. In de Filipijnen werden we ook een keer ontvangen door dansende dorpsoudsten die een traditionele dans lieten zien, dat was misschien nog wel bijzonderder dan de dansende kinderen. Wat ook erg leuk was, was dat we in de Filipijnen terug kwamen in een aantal dorpen waar we vorig jaar ook waren geweest. Het was met name leuk om op een plek te zijn waar we mee hadden gedaan aan een workshop van twee dagen. We herkenden de mensen en zij ons en ze begroetten ons hartelijk, één dame zei zelfs: “I missed you so much” tegen me, heel aandoenlijk.

[flickr_set id="72157634421184337"]

Tussen de twee reviews zat één week tijd en aangezien we toch al op Flores waren, hebben we die week gebruikt om dat eiland te verkennen. Dat was super! We zijn er alleen wel achtergekomen dat je eigenlijk minstens twee weken voor Flores uit moet trekken. :) Het reizen gaat langzaam; de 200 kilometer van Oost naar West die we gereisd hebben, kostte ons maar liefst 20 uur. De weg is goed, maar maakt alle mogelijke kronkels die er te maken vallen door het bergachtige gebied. Dus hebben we een paar dagen in etappes ‘s ochtends ergens rondgekeken en dan ‘s middags verder gereisd.

Noemenswaardige plekken onderweg: de drie kratermeren van de Kelimutu vulkaan, die elk een andere kleur hebben en die bovendien regelmatig van kleur veranderen. Tijdens onze bezoeken waren ze turkoois, diep chocolade bruin en blauw-grijs. Ik geloof dat het bruine meer inmiddels rood is.. Halverwege het eiland ligt het stadje Bajawa. In het gebied rond dit stadje zijn nog allerlei kleine dorpjes die heel mooi laten zien hoe de mensen hier traditioneel leefden/leven. In naam is de bevolking christelijk, maar er zijn nog allerlei animistische rituelen in gebruik. Zo wordt het bouwen van een huis niet duur gemaakt door de materialen of arbeidskracht, maar door de grote hoeveelheid dieren die geofferd moeten worden aan voorvaderen tijdens de bouw. Elk dorp heeft ook nog een offerplaats centraal in het dorp en een soort gedenktekens voor voorouders. Binnen een dorpje zijn er verschillende clans, hun huizen herken je aan de verschillende beeldhouwwerkjes die op het dak staan, interessant en leuk om te zien. Het maakt allemaal nog een authentieke indruk. Hopelijk verandert dit niet al te snel de komende jaren..

Ons einddoel was Labuan Bajo, aan de westkust. Daar hebben we een aantal dagen doorgebracht. We zijn naar Rinca geweest, een van de eilanden van het Komodo National Park en hebben daar de Komodo varanen gezien. Rare beesten.. Op het eerste gezicht groot, log en sloom, maar ze kunnen heel hard rennen en je aanvallen. Dus moest er een gids mee met een soort stok, die de hele tijd in de gaten hield of we niet te dichtbij kwamen enzovoorts. Leuk om gezien te hebben, maar het hoogtepunt hier was voor ons toch het snorkelen. Met name de laatste dag was geweldig. We gingen naar een paradijseilandje, Kanawa, met een groot koraalrif rond het eiland en daar hebben we zo ongelofelijk veel gezien dat we af en toe gewoon niet wisten waar we moesten kijken; haaitjes, een inktvis van ongeveer een meter/anderhalf, prachtige, statige vissen met lange slierten, koraalduivels, een zeeslangetje, heel veel mooie, kleurige vissen en visjes en zelfs een manta rog! We verschillen nogal van mening over de grootte van die laatste, dus die laten we maar in het midden. ;) Als iemand nog een gave plek zoekt om zijn/haar Padi te halen; check http://www.kanawaresort.com/ Wij gaan zelf proberen hier terug te komen!

[flickr_set id="72157634426385510"]